okulu ilk gezmeye geldiğimde "orada dil sınıfları vardır ben ana binada olurum"derken kendimi birden orada bulduğum yerdir bi zamanlar atların da yaşadığı doğrudur.
tavuğundan zehirlenip ısrarla tavuk yediğim mekan.
ne kadar ödesek de bitmeyen borçlarımızdan dolayı "size artık fotokopi yok"diyerek uzun süredir fotokopi alamadığımız aytaç abim
gördüğünde içini huzurla dolduran yüzlerce ağaçtan oluşmuş.içerisinde bazı hocaların evlerini,köşkü,neyin ya da kimin olduğunu bilmediğim mezarı,aşkları,arkadaşlıkları,kavgaları ve daha binlercesini kapsayan,öğle teneffüslerinde kendimizi orayı gezerken bulduğumuz mekan.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?